 | De heer Geert Faes Dag Geert,
Ik had het een paar weken geleden tegen Koen (Loete) over je; ik wou als buur nog eens afspreken, je zien en vooral vragen stellen. Ik wist niet of je de kracht nog had, ik hoopte van wel.
Nu was ik mijn zoveelste bloeduitslagen aan het bekijken, en met wat zenuwen zie ik toch wel verbetering en blijf ik sinds deze zomer stabiel. Mijn hersenen, linker been, lever en pancreas zijn wel aangetast en beschadigd. Het lijkt erop dat ik mijn beest ( besmet met Borrelia) uiteindelijk verslagen heb. In oktober zat er wel nog toxine in mijn hersenvocht maar er komen geen ' dementie - symptomen' meer bij.
Het ging plots allemaal zo snel toen ik in maart zelf de stekker uit de muur trok, neurologisch ging ik zeer snel achteruit en stelde mij al de vraag; en nu? Alsof het ziek zijn nog geen strijd is, moest ik nog eens een kermis aan onderzoeken ondergaan om te bewijzen dat ( ik gelijk had) het beest in mijn lijf zat en langzaam mijn hersenen aantastte. Als verpleger had ik mezelf een kuur van 80 dagen zware ' killers' gegeven. Nu blijkt dat dit mijn redding is geweest, ik blijf sinds augustus stabiel, ik ga met een stok, spraak en geheugen zijn slecht en nog wat andere haperingen.
Ik wilde je toen vragen wanneer je besefte of vrede met je ziekte had. Krijg je dan een rustig gevoel, voel je je mentaal beter of opgelucht. Er is geen leidraad wanneer je pad korter wordt en misschien wel eens vroeger zou kunnen eindigen. En dan die papieren allemaal, ik heb het allemaal gedaan maar het heeft lang geduurd. Deze zomer stierf mijn moeder heel plots maar mijn hersenen konden de prikkels en het geroezemoes niet aan en moest naar huis.
In april had ik mijn wens tot euthanasie op papier gezet, zo snel achteruit gaan vond ik geen leven en raar, ik kon er mee leven. Zou het rouwen om mijn beslissing hierover nog komen of ...
Weet je Geert, ik moet steeds aan de mensen vragen om traag en duidelijk te praten. Ik draag een voetbalfluitje en de Melkerijers weten als ze dit horen ik in nood ben. Je weet dat er bij mij altijd al een gezonde hoek af is.
En dan mijn boek over de Stassano, ja wijn zijn DE 2 Stassanofielen van de site. Grofweg is het boek af en ik wilde het je laten lezen tijdens je revalidatie... Ik heb nog een porseleinen mok met Stabilac erop, gevonden. Ik blijf verder zoeken om zoveel mogelijk van de Stassano terug naar 'huis' te halen. Ik zou het bijna vergeten, maar via de Italiaanse ambassade ben ik toch aan een foto van Dr. Stassano geraakt. Nog eens merci voor de foto's die ik mocht nemen en als ik gerief dubbel heb, dan bel ik wel aan de koe :)
Buur, je bent weer helemaal mee, ik word moe en ga dan naar de overkant, nr.15. Lang denken en schrijven blijven nog moeilijk. Beterschap Geert, never give up.
Beste familie, laat me toe wat duiding te geven; Jullie zoon ken ik al lang, we waren meer dan 20j. buren met net dat ietsje meer. Mr. Faes, ik had van u Franse les in het college, het jaar dat Sandra Kim eurosong won. Je gebruikte toen die hele tekst als lesmateriaal en mijn familienaam is Windey. Maar door mijn dochter is daar De Smedt bij gekomen. Later hebben we mekaar nog tijdens de renovatiewerken van de toren gezien en ergens ertussen samen met uw vrouw in het zwembad van Leen, Ann,..,...hun ouders. De andere namen ben ik vergeten.
Ik ben geen man van clichés en automatische woorden of zinnen.
Jullie zitten nu in een draaikolk van afspraken en regelingen. Vergeet niet voor uzelf en mekaar te zorgen. Het verdriet, de wonde kom je niet te boven maar het slijt met de tijd vind ik. Denk aan de mooie en grappige herinneringen. Geert zal nooit echt weg zijn. Denk aan de lucifer die hij ooit met nieuwjaar gaf om het lichtpunt te zien. Huil en roep maar lach en leef ook verder want Geert zal nooit echt weg zijn.
Lieve mensen, ik kan me voorstellen dat deze tekst wat ongewoon is. Sorry voor de schrijffouten, maar dat komt door de borreliose.
Een hartelijke warme knuffel van mij,
Geert.
|